سپاس- خاطره سوم

سلام دوستان عزیز؛ اکنون توانسته ایم با همراهی شما دوستان، قدم در راه اجرای طرحی نو بگذاریم و در وبلاگ "سپاس"، به نقل رفتارهای تحسین برانگیز و تاثیرگذار استادان بپردازیم. سومین خاطره که در وبلاگ سپاس قرار گرفته است، شالدون نام دارد.در طرح سپاس می خواهیم فعالانه دست به تغییر برای دنیایی بهتر بزنیم، دست به قلم ببریم و هر کدام خاطره ای که ما را به تحسین منش و کردار استادمان واداشته بود، بنویسیم. برآنیم که با ذکر نام و نشان استادمان، از وی قدردانی نماییم و این عمل انگیزه بخشی باشد در جهت تعالی هیات علمی دانشگاه. می¬خواهیم نشان دهیم که اگرچه تمام آنچه خوبی و کمال است در قالب شاخص¬ها قابل سنجش نیست، اما دور از چشم دانشجویان نبوده و نیست. از شما دوستان و اساتید عزیز نیز دعوت می کنیم به وبلاگی که برای این منظور طراحی شده، سر بزنید. خاطراتی که به دست ما می رسد، هر چند وقت یکبار روی وبلاگ قرار داده می شوند. (sepas-mea-ssrc.blogfa.com) و اکنون سومین خاطره که در وبلاگ قرار گرفته است را می توانید در زیر مشاهده نمایید:"روز شلوغی بود... یه روز پنجشنبه... سر گراند راند بخش نفرولوژی بیمارستان شریعتی بودیم. توی اتاق بیماران، حدود 15 نفر بودیم: استاد (آقای دکتر منوچهر امینی)، فلوشیپ، چندتا رزیدنت و اینترن، و هفت هشت نفرم استیجر. چند نفری هم از بخش های دیگه اومده بودن تا توی گراند راند شرکت کنن.اینترن بخش شروع کرد: "بیمار، خانم 55 ساله که به علت نفروپاتی دیابتی نیاز به دیالیز پیدا کردن و پنج روز پیش براشون شالدون گذاشته شده. اما چون شالدونشون مشکل پیدا کرده، باید امروز جهت تعویض اون اقدام بشه..." قبل از اینکه اینترن به صحبتش ادامه بده، همراه بیمار حرفش رو قطع کرد و رو به استاد، با صدایی تقریبا بلند گفت: "این چه وضعیه آقای دکتر؟ ما پنج روز پیش اومدیم اینجا...." لطفا برای مشاهده ادامه خاطره اینجا کلیک نماید.همچنین شما نیز می توانید خاطرات خود را در فرمی که در وبلاگ تهیه شده، ثبت نمایید. با تشکرانجمن اخلاق پزشکی مرکز پژوهش های علمی دانشجویان