پیک نوروزی مرکز پژوهش ها

امروز، آخرین روز کاری سال 1392 است. همیشه روز آخر حال و هوای دیگری دارد. فرقی هم نمی کند چند سال داشته  باشید یا چه کاره باشید؛ دانش آموز باشید، دانشجو باشید یا معلم. فقط ممکن است آنچه در ذهن ها می گذرد متفاوت باشد. من ترجیح دادم به مصداق «حاسبوا انفسکم قبل ان تحاسبوا» یک مروری به سالی که دارد تمام می شود بکنم. از آن قسمت که مربوط به مرکز پژوهش های علمی دانشجویی می شود، می دانم که خوب کار شده است ولی مطمئن هستم که می توانست بهتر هم باشد چرا که برای بهتر بودن هیچ حد و مرزی را نباید تصور کرد. فقط یک موضوع مانده که باید آن را به کمک هم حل کنیم و آن اینکه چطور می توانیم به بقیه بگوییم که «چقدر» خوب کار کردیم؟ اگر بتوانیم ملاکی برای این موضوع پیدا کنیم چند تا خوبی دارد: اول اینکه ملاک کار «خوب» ملموس می شود و می توانیم براساس آن برنامه های بیشتر و متنوع تری ترتیب دهیم و دوم اینکه می توانیم با ارزشگذاری کارها و برنامه ها بین آنها اولویت بندی کنیم. دوست دارم در این تعطیلات روی این موضوع بیشتر هم فکری کنید، اسمش هم شاید «پیک نوروزی مرکز پژوهش ها» باشد. سه تا کمپین برگزار کردیم. ملاک موفقیت این سه برنامه چه چیزهایی می تواند باشد؟ این برنامه های خوب را چگونه می توانیم با برنامه هایی که از جنس دیگر هستند مقایسه کنیم، مثلا یک کمپین موفق، به اندازه چند تا مقاله برای ایران عزیز می ارزد؟به رسم این روزها، برای تان ایامی خوش را آرزو می کنم و امیدوارم سال آینده برای شما و خانواده گرامی تان سرشار از خیر و برکت باشد. به امید دیدار –دکتراحمد رضا شمشیری