آرمین هیربد عضو فعال مرکز پژوهش‌های علمی دانشجویان برگزیده بخش پژوهشی جشنواره دانشجویی ابن‌سینا شد

آرمین هیربد، از اعضای فعال مرکز پژوهش های علمی دانشجویان در بخش های ( شورای پژوهشی و کادر تدریس مرکز و...) برگزیده بخش پژوهشی جشنواره دانشجويي ابن‌سينا شد و در مصاحبه با روابط عمومی مرکز پژوهش های علمی دانشجویان گفت: لطفا خودتون رو معرفی کنید؟ آرمین هیربد دانشجوی سال ششم مقطع MD-MPH دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم. بفرماييد چه شد كه در جشنواره شركت كرديد و چه رتبه ای آوردید؟ از همان روزهای ابتدایی در رابطه با جشنواره اطلاع پیدا کردم اما متاسفانه به دلیل مشغله کاری و نبود زمان کافی موفق به تکمیل فرم ها و ثبت نام نشدم. در نهایت در روزهای پایانی ثبت نام، با تشویق دوستان و اساتید ثبت نام را انجام دادم. خوشبختانه در این جشنواره موفق به کسب عنوان پژوهشگر برتر شدم. لطفا در رابطه با کارنامه پژوهشی خود و فعالیت های تحقیقاتی که در طول دوران دانشجویی داشتید توضیح دهید؟ از سال دوم ورود به دانشگاه، زیر نظر استاد نیما رضایی به پژوهش در زمینه ایمونولوژی بالینی پرداختم که ماحصل چهار سال پژوهش با ایشان، انتشار 18 مقاله ایندکس شده در Medline و ISI و نگارش فصل nutrition, immunity and aging در کتاب immunity of aging و فصل immunogenetics of cancers در کتاب cancer immunology بود. هر دو کتاب فوق الذکر با ناشر بین المللی Springer در زمینه های ایمونولوژی سرطان ها و سیستم ایمنی سالمندان چاپ شده است بنده در طول دوران تحصیل در سالهای 2011 و 2013، دو بار بورسیه پژوهشی DAAD را از دولت آلمان برای شرکت در دوره های آموزشی ایمونولوژی LISA و ZIBI در کشور آلمان دریافت کردم. همچنین در سال 2013 برنده بورسیه پژوهشی آکادمی الرژی و ایمونولوژی بالینی اروپا ( EAACI ) برای شرکت در کنگره این آکادمی در ایتالیا شدم . در همین کنگره برگزیده جایزه بهترین ارایه در بخش نقص ایمنی شدم. در حال حاضر نیز تحت نظارت استاد نیما رضایی در پروژه border of immune tolerance ( BIT project ) به آموزش 50 نفر از دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه تهران در زمینه مطالعات systematic review در زمینه ایمونوتراپی در سرطان ها می پردازم که از نظر بنده، این پروژه تحولی قابل توجه در زمینه آموزش پژوهش و فعالیت تحقیقاتی گروهی است. می توانید کمی بیشتر در رابطه با این پروژه توضیح دهید؟ ایده این پروژه از مهر سال 92 با توجه به دغدغه ای که بنده و استاد رضایی در رابطه با آموزش اصول پژوهش به صورت عملی به دانشجویان داشتیم، شکل گرفت و در نهایت پس از چندین ماه برنامه ریزی و حمایت ها وتشویق استاد رضایی، پروژه در بهمن ماه 92 به اجرا درآمد که هم اکنون نیز با استقبال و همکاری بی نظیر دانشجویان در حال اجرا می باشد. در این پروژه تحقیقاتی، شرکت کنندگان ضمن آموختن مراحل انجام مرور نظام مند (systematic review) ، در قالب گروههای کوچکتر، پژوهش هایی در زمینه کاربرد ایمونوتراپی در درمان بیماری ها، به صورت مرور نظام مند (systematic review) می پردازند . نقاط قوت این پروژه تحقیقاتی، آموزش اصول و مبانی پژوهش، تقویت روحیه خودباوری در دانشجویان، تقویت روحیه کار تیمی و مسیولیت پذیری در دانشجویان بوده است. در این پروژه، موضوعات متنوعی در زمینه بررسی کاربرد ایمونوتراپی در درمان سرطان های مختلف به دانشجویان پیشنهاد شد و با توجه به علاقمندی ها و مهارت هایشان به گروه هایی 3 یا 4 نفره تقسیم شدند. در طی جلسات آموزشی به صورت سخنرانی و کارگاهی مبانی نظری اجرای یک مرور نظام مند به اعضای گروه ها آموزش داده شد و سپس هر یک از اعضا به درخور نقشی که در گروه داشتند، بخش های مرورنظام مند مربوط به گروه خود را انجام داده و مبانی نظری را در عمل به کار بستند و مهارت های مرتبط پژوهشی را نیز کسب کردند. با توجه به این که مرور های نظام مند از با ارزشترین مطالعات پژوهشی در علوم بالینی هستند و اجرای مرورهای نظام مند در این پروژه با توجه به آخرین گاید لاین های Cochrane و Joanna Briggs Institute و سایر استاندارد های علمی در این زمینه است، انتظار نتایج علمی بسیار مثبتی را نیز از این پروژه داریم که مطمینا منجر به افزایش روحیه خودباوری در میان دانشجویان خواهد شد. با توجه به استقبال و همکاری اعضا قصد داریم بعد از پایان دوره اول این پروژه، دوره دوم را با تغییراتی گسترده در جهت پاسخگویی هر چه بیشتر به تقاضاها در این زمینه در ضمن حفظ کیفیت و برطرف کردن کاستی های دوره اول ، برگزارکنیم. چه توصیه ای برای دانشجویان پزشکی در رابطه با پژوهش دارید ؟ به نظر بنده برای موفقیت در پژوهش به چند عنصر نیاز است. عنصر اول درک دانش نظری در رابطه با اصول پژوهش و کسب مهارت های لازم است. خوشبختانه در دانشگاه علوم پزشکی تهران فرصت های اموزشی قابل توجهی در رابطه با پژوهش ، توسط مراکز تحقیقاتی مختلف از جمله مرکز پژوهش های دانشجویی و معاونت پژوهشی دانشگاه فراهم شده است. اما همچنان نیاز به افزایش چنین فرصت هایی و برگزاری دوره های آموزش مبانی تحقیق و پژوهش برای دانشجویان حس می شود و لازم است. متاسفانه بعضی از دانشجویان بدون داشتن مهارت ها و دانش کافی در رابطه با اصول پژوهش جذب مراکز تحقیقاتی و موضوعات تحقیقاتی می شوند و تلاش های قابل توجهی هم در این مراکز به انجام می رسانند اما تنها به دلیل نبود دانش کافی به نتایج چندان مناسبی نمی رسند و دچار بی انگیزگی و یاس در این زمینه می شوند. عنصر دوم مورد نیاز، بهره مندی از راهنمایی ها و مشورت یک استاد دلسوز و اگاه و عالی مرتبه از نظر پژوهشی و علمی است. خوشبختانه بنده در طول مدت تحصیل خود همواره از حمایت ها و راهنمایی های استاد گرانقدر، دکتر نیما رضایی بهره مند بودم. ایشان همواره بنده را تشویق به آموختن اصول و مبانی پژوهش می کردند و همواره نیز از ایده های جدید حمایت می کردند. مطمینا این اساتید هستند که دانشجویان را در پژوهش راهنمایی می کنند و الگوی علمی و عملی دانشجویان در این زمینه هستند. بسیار مهم است که اساتید، دانشجویان را به سمت پژوهش های کاربردی تر و موضوعات ارزشمندتر پژوهشی از نظر جامعه علمی بین المللی رهنمون سازند. عنصر سوم برای موفقیت در امر پژوهش مانند هر کار دیگری، تلاش است اما لازم است توجه شود که در پژوهش، تلاش بدون اگاهی از اصول پژوهش معمولا نتیجه مناسبی در بر ندارد. دانشجویان باید باید مسیر درست پژوهش را شناسایی کرده و سپس در آن گام بردارند. عنصر چهارم، برخورداری از مهارت های زندگی و توانایی برقراری ارتباط مناسب با سایر محققین است. اکثر پژوهش های بزرگ حاصل کار گروهی و بین رشته ای است و یک محقق به خصوص در رشته پزشکی، نباید به صورت ایزوله در کتابخانه یا ازمایشگاه به فعالیت بپردازد، بلکه باید بتواند با سایر محققین نیز ارتباط مناسبی برقرار کرده و از تجربیات و نقطه نظرات آن ها استفاده کند و در کارهای گروهی تحقیقاتی همکاری مناسبی داشته باشد. به نظر شما فعالیت های پژوهشی با مطالعه برای دروس پزشکی تداخلی ندارد، به عبارتی زمانی که برای پژوهش صرف کردید به آموزش شما لطمه ای نزد؟ به نظر بنده پژوهش بخش جدانشدنی علم پزشکی است و ما به عنوان پزشک مس ئ ولیم که همانطور که از علم بهره می بریم به پیشبرد آن نیز کمک کنیم. در حقیقت علم پزشکی حاصل زحمات و تلاش تعداد بی شماری محقق در گوشه و کنار دنیاست و ما نیز به نوبه خود هر چند کوچک، باید در این حرکت جمعی سهیم باشیم. اما با توجه به حجم مطالب رشته پزشکی و کمبود همیشگی زمان در این رشته، بسیار مهم است که دانشجویان در مسیر درست گام بردارند و زمان و انرژی خود را در مسیری اشتباه به هدر ندهند تا هم خود از مزایای تلاش تحقیقاتی خود بهره مند شوند و هم بتوانند نتیجه ای ارزشمند به علم اضافه کنند. به نظر بنده، در صورت به کار بردن اصول مدیریت زمان و برنامه ریزی مناسب می توان هم به پژوهش پرداخت و هم دروس پزشکی را مطالعه کرد و صد البته به فعالیت های جانبی دیگر نیز در کنار این دو پرداخت. به نظر بنده پژوهش در صورتی که به صورت اصولی و در حد اعتدال انجام شود، نه تنها لطمه ای به اموزش پزشکی نمی زند بلکه با دادن دیدگاهی تازه به دانشجویان در رابطه با مطالب علمی، آن ها را در مطالعه دروس خود یاری می کند. متاسفانه باز شاهد هستیم که بعضی از دانشجویان به تب ISI دچار می شوند و به نوعی دچار چشم و هم چشمی با سایر افراد شده و تمام انرژی و زمان خود را صرف پژوهش می کنند و از حد اعتدال خارج می شوندکه منجر به بازماندن آنها از تحصیل پزشکی می شود و معمولا این دسته از دانشجویان از توفیقات پژوهشی خوبی نیز برخوردار نیستند. اتفاقا اکثر پژوهشگران موفقی که با ان ها کار میکنم، در زمینه تحصیلی نیز بسیار افراد موفقی هستند. بسیاری از دانشجویان در رابطه با زمینه پژوهشی خود سردرگمند، پیشنهاد شما در این رابطه چیست؟ در ابتدا ذکر این نکته بسیار مهم است که دانشجویان حتما در زمینه ای که به ان علاقه مند هستند پژوهش کنند چرا که در جوامع علمی و بین المللی، مسیر و زمینه اکادمیک افراد بسیار مهم است و بهره مندی از اعتبارات علمی نیز در جوامع بین المللی بر همین اساس صورت می گیرد . متاسفانه بسیار دیده شده که افراد در دام تب ISI می افتند و فقط به دلیل داشتن تعداد زیادی مقاله، در زمینه های مختلفی که بعضا کاملا نامربوط به هم هستند شروع به پژوهش می کنند. مطمینا تحقیق در رابطه با یک موضوع واحد هم برای دانشجو جذاب تر است و هم از نظر اکادمیک مقبول تر است. بهتر است دانشجویان ابتدا رشته تخصصی مورد علاقه خود را انتخاب کنند و در زمینه ای مربوط به همین رشته، با یکی از اساتید بنام و مطرح در آن رشته شروع به پژوهش کنند. البته مطمئنا انتخاب رشته تخصصی در سال های اولیه تحصیل ناممکن است بنابراین در این سال ها بهتر است در یک زمینه عمومی تر به پژوهش و مهمتر ازآن اموختن اصول پژوهش و کسب مهارت های مرتبط پرداخت و به تدریج در سال های بعدی تحصیل، به خصوص پس از حضور در بخش های بالینی، این زمینه پژوهشی را محدود تر کرد و سرانجام به پژوهش در رابطه با موضوع مورد علاقه پرداخت. بنده نیز در ابتدای تحصیل ابتدا در کلاس ها و کارگاه های متنوع و متعدد پژوهشی در مرکز پژوهش های دانشجویی و معاونت پژوهشی شرکت کردم و به مدت چندین ماه به پژوهش در رابطه با بیماری های متنوعی در رشته های داخلی پرداختم و پس از کسب تجربه در رابطه با موضوعات مختلف علمی، در نهایت به ایمونولوژی بالینی که یکی از رشته های فوق تخصصی رشته داخلی است، علاقه مند شدم. در حال حاضر نیز که در انتهای مقطع تحصیلی خود هستم تنها به پژوهش در زمینه تولرانس ایمنی می پردازم. فكر مي‌كنيد اين جشنواره بتواند انتظارات دانشجويان را پاسخ دهد، چه پیشنهادی دارید؟ مطمئنا برگزاری چنین جشنواره هایی از جهت ایجاد یک شور و هیجان علمی و ایجاد انگیزه در دانشجویان برای تلاش بیشتر موثر است. سال ها بود که دانشگاه در جشنواره این سینا اساتید برگزیده در زمینه های مختلف را معرفی می کرد اما در بخش دانشجویی این خلا وجود داشت که خوشبختانه مرتفع شد. و سخن پاياني؟ همواره در جهت آغاز یک زنجیره از احساسات، حرکات و حوادث مثبت، هر چند بسیار کوچک، فارغ از نتیجه نهایی آن گام برداریم و قطع کننده زنجیره های احساسات و رفتارهای منفی باشیم. مرکز پژوهش های علمی دانشجویان و مرکز رشد استعدادهای درخشان کسب این موفقیت را به این پژوهشگر موفق صمیمانه تبریک عرض می نماید.