آلودگی هوا، قاتل خاموش

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، مرکز پژوهش های علمی دانشجویان، آلودگی هوا یک تهدید چندوجهی برای سلامت انسان است که همه را در کشورهای با درآمد پایین، متوسط ​​و بالا تحت تاثیر قرار می دهد. این مشکل بهداشتی ناشی از انتشارات منابعیú از جمله فعالیت های صنعتی و نیروگاه ها، خودروها و کامیون ها است که مخلوط پیچیده ای از آلاینده های هواست.

 

اثرات سلامت محور مواجهه با آلودگی هوا:

 

 استنشاق آلاینده هایی مانند ذرات ریز (PM2.5)، دی اکسید نیتروژن (NO2) و ترکیبات آلی فرار (VOCs) می تواند منجر به مشکلات تنفسی مانند آسم، برونشیت شود اگرچه ذرات ریز بیشترین تاثیر را بر سلامت انسان دارند و بر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی اثر گذارند. همچنین خواص سرطان‌زایی برخی آلاینده‌ها مانند بنزن و فرمالدئید، خطر ابتلا به سرطان‌ها، به‌ویژه سرطان ریه را افزایش می‌دهد. در سال ۲۰۱۹، آلودگی هوای محیطی (در فضای باز) مسئول ۴.۲ میلیون مرگ زودرس در سراسر جهان شد. 

 

شاخص کیفیت هوا (AQI):

 

شاخص کیفیت هوا به شش دسته تقسیم می شود که هر کدام مربوط به سطح متفاوتی از نگرانی های سلامتی است که عبارتند از:

 

 ۱.  پاک (سبز): AQI (۰-۵۰). کیفیت هوا رضایت بخش در نظر گرفته می شود و آلودگی هوا خطر کمی دارد یا هیچ خطری ندارد.

 

 ۲. قابل قبول ​​(زرد): AQI (۵۱-۱۰۰). کیفیت هوا قابل قبول است؛ با این حال، برای برخی از آلاینده ها، ممکن است برای تعداد بسیار کمی از افراد یک نگرانی متوسط ​​برای سلامتی وجود داشته باشد.

 

 ۳. ناسالم برای گروه های حساس (نارنجی): AQI (۱۰۱-۱۵۰). اعضای گروه های حساس ممکن است اثرات سلامتی را تجربه کنند. این بدان معنی است که آنها احتمالاً در سطوح پایین تر تحت تأثیر قرار می گیرند. 

 

 ۴. ناسالم (قرمز): AQI (۱۵۱-۲۰۰). همه ممکن است شروع به تجربه اثرات سلامتی کنند. اعضای گروه های حساس ممکن است اثرات جدی تری بر سلامتی داشته باشند. 

 

 ۵. بسیار ناسالم (بنفش): AQI (۲۰۱-۳۰۰). هشدار سلامت: همه ممکن است عوارض جدی تری برای سلامتی داشته باشند. 

 

  ۶. خطرناک (قهوه ای): AQI (۳۰۱-۵۰۰). هشدارهای بهداشتی در مورد شرایط اضطراری کل جمعیت بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند.

 

راهکارهای کاهش مواجهه با آلودگی هوا:

 

اگرچه بیشتر منابع آلودگی هوای محیطی از کنترل افراد خارج است و مستلزم سیاست گذاری در سطح ملی و منطقه ای در بخش هایی مانند انرژی، حمل و نقل، مدیریت پسماند، برنامه ریزی شهری و کشاورزی می باشد. با این حال اقداماتی از قبیل:

 

-توجه به رقم شاخص کیفیت هوا

- ماندن در خانه و محدود کردن فعالیت بدنی در مواقعی که غلظت آلودگی بالاست

- استفاده از وسایل حفاظت فردی مانند ماسک تنفسی. 

- تغییر شیوه های حمل و نقل، مانند استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، دوچرخه سواری، یا پیاده روی در صورت امکان. 

- بسته نگه داشتن پنجره ها و تنظیم سیستم کنترل آب و هوای خودرو در حالت چرخش برای کاهش مواجهه با آلودگی هوا هنگام رانندگی. 

- پرهیز از بیکاری بیش از حد خودروها. 

می تواند بر کاهش مواجهه با آلاینده های محیطی موثر باشد.

 

گردآورنده: سمانه دهقانی

دانشجوی دکترای تخصصی مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران

 

منبع:

 

واحد بهداشت مرکز پژوهش های علمی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران