تبریک مدیر گروه رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشکده پیراپزشکی به داریوش چیوایی بابت کسب مدال طلای المپیاد

دکتر درگاهی، مدیر گروه رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشکده پیراپزشکی و عضو بورد هیئت ممتحنه حوزه علوم مدیریت و اقتصاد بهداشت، داریوش چیوایی را دانشجویی با پشتکار خواند که مقطع کارشناسی خود را در رشته مدیریت بهداشت و درمان در دانشکده پیراپزشکی گذراند و در هفتمین المپیاد علمی دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور موفق به کسب مدال طلا دربخش انفرادی شد وی در گفت و گویی که با خبرنگار مرکز رشد استعدادهای درخشان داشت ضمن تبریک به این دانشجوی برگزیده در توضیحاتی اینگونگه گفت: دکتر درگاهی، شما به عنوان مدیر گروه رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی چه نقشی در این دوره از المپیاد داشتید؟ متولی اصلی المپیاد در واقع دکتر پاسالار هستند که دراین زمینه بسیار تلاش می کنند و با همت بالایی که دارند همه ی دانشجویان را چه پزشکی و چه غیر پزشکی هدایت می کنند و این بسیار ارزشمند است. بنده نقش مستقیمی در المپیاد نداشتم. گاها برای طراحی سوال و انجام مصاحبات از من و همکارانم درخواست همکاری می شد اما به طور غیر مستقیم همکاران ما در دانشکده بهداشت یا پیراپزشکی آن سواد پایه را در اختیار دانشجویان قرار می دهند و دانشجویان هم با استفاده از اموزه های اساتید و البته تلاش، مهارت، هنر و پشتکار خودشان می توانند موفقیت های این چنینی کسب کنند.  دانشجویان رشته مدیریت در چند نوبت موفق شدند که مدال المپیاد را در سطح مدال برنز در بخش سیاست گذاری سلامت کسب کنند اما این بار آقای چیوایی با کسب مدال طلا کار بسیار بزرگی کرده است، ایشان از دانشجویان بسیار خوب ما هستند که زمان انتزاع دو دانشگاه تهران و ایران به دانشگاه تهران منتقل شدند که جا دارد از اساتید رشته مدیریت و اطلاع رسانی دانشگاه علوم پزشکی ایران و به خصوص گروه مدیریت آنجا هم خیلی تشکر بکنم. به نظر شما علت اینکه دانشجویان رشته های غیر پزشکی از المپیاد کمتر استقبال می کنند چیست؟ من دو مشکل عمده  در اینجا می بینم. یکی نداشتن اعتماد بنفس کافی در دانشجویان رشته های مدیریت است، این دانشجویان هنوز خود را باور ندارند و گاها فکر می کنند اگر در کنار دانشجویان رشته ی پزشکی وارد المپیاد شوند نمی توانند آنطور که باید رقابت کنند، اما به نظر بنده اینطور نیست، دانشجویان رشته های مدیریت در بخش سیاستگذاری سلامت می توانند بسیار موفق باشند، بخاطر اینکه  با منابع آزمون المپیاد آشنایی کامل دارند و تعداد زیادی واحد درسی مرتبط با این حیطه گذرانده اند اما دانشجویان رشته های دیگر با این منابع هیچ گونه آشنایی ندارند اگر این اعتماد بنفس را پیدا کنند و به صورت فعال شرکت کنند، قطعا موفق خواهند شد همانند آقای چیوایی عزیز. مسئله دوم این است که شرایط ورود به المپیاد طوری است که بایستی تعدادی واحد بگذرانند و معمولا اطلاع رسانی زمانی انجام می شود که دانشجویان رشته های کارشناسی در سال آخر تحصیل هستند، سال آخر سال خاصی است  که دانشجو هم باید واحدهای درسی را بگذراند، هم روی پایان نامه خود کار کند وهم برای آزمون بزرگ ارشد آماده شود و در کنار این باید وارد مسابقات المپیاد هم شود و بار خیلی سنگینی به دوش دانشجو است  و واقعا شخصی مثل آقای چیوایی و دانشجویان قبلی کار خیلی بزرگی انجام دادند. اگر ما بتوانیم تمهیداتی اتخاذ کنیم که تبلیغات را به صورت گسترده تر از همان سال اول انجام بدهیم و زمان و مقطعش را طوری انتخاب کنیم که مقداری از آن فشاری که سال آخر تحصیل روی دانشجو هست کم شود، من فکر می کنم می توانند موفقیت های بیشتری را در این زمینه کسب کنند. اگر تبلیغات و اطلاع رسانی از طریق تراکت، پوستر و ... بیشتر شود و رابطینی از اساتید بین مرکز پژوهش های علمی دانشجویان و دانشجو باشد و جلساتی با دانشجویان با حضور نمایندگان مرکز پژوهش های علمی دانشجویان برای اطلاع رسانی المپیاد برگزار کنند به نظرم موثر خواهد بود. در دوره هایی که مرکز پژوهش های دانشکده بسیار فعال است و جلسات منظمی با دکتر پاسالار و سایر مسئولین دانشکده می گذارد اطلاع رسانی خوبی انجام می شود اما در یک مقطعی که مرکز فعال نیست این اطلاع رسانی کمتر می شود. اگر بشود این را نظام مند کرد و با کمک دکتر پاسالار بتوانیم  به صورت رسمی از طرف مرکز پژوهش های علمی دانشجویان طی قراردادی اخلاقی یا رسمی و اداری از اساتید بخواهیم که در دانشکده ها رابطینی باشند که دانشجویان را هدایت کنند  بسیار خوب است، درست است سیاست مرکز این است که تمام کارها به دست دانشجویان باشد اما در جایی هم باید اساتید به صورت یار کمکی، کمک بکنند و اعتماد بنفس و باور دانشجویان را افزایش بدهند. در مصاحبه ای که با برندگان المپیاد داشتم از کمبود وقت برای مطالعه کامل منابع احساس نارضایتی داشتند، آیا شما پیشنهادی در این زمینه دارید؟ در تمام دنیا با یک برنامه ریزی دقیق سعی می شود که وقت آزاد دانشجو را به سمت چنین مسابقات و کارهای علمی گرایش دهند. مثلا تابستان زمان  خوبی است که ما بتوانیم دانشجوها در یک یا دو تابستان مثلا برای مقطع کارشناسی در تابستان بین سال دوم و سوم و یا در تابستان بین سال سوم و چهارم  در دو دوره ی فشرده سه ماهه برای المپیاد آماده کرد. البته باید خوابگاه، وسایل رفاهی و گواهی شرکت هم برای این دانشجویان در نظر گرفت. و خواسته ای که بنده از مرکز رشد استعدادهای درخشان داشتم این بود که حتما مسئولین دانشکده ها را به صورت رسمی در جریان کامل المپیاد بگذارند تا از وجود چنین دانشجویان با استعدادی به عنوان الگوی خوب بالاخص برای دانشجویان جدیدالورود استفاده شود. حتی شاید لازم باشد معاونت دانشجویی هر دانشکده با همکاری مرکز پژوهش ها در دوره های معرفی مرکز به دانشجویان جدیدالورود، از این دانشجویان استفاده کنند که با بیان سخنرانی از تجربیاتشان بگویند. بنده به عنوان مدیر گروه از اقای چیوایی خواهش کردم که در اولین فرصت نشستی با دانشجویان جدیدالورود داشته باشند وضمن معرفی خود تجربیات و حاصل تلاششان را در اختیار دانشجویان جدید قرار دهند و حتی ممکن است در دانشجویان سال دوم و سوم هم انگیزه های شرکت در المپیاد ایجاد شود. محدوده های گروه، محدوده ی کوچکی است و این کار باید در سطح دانشکده و دانشگاه انجام شود و من فکر می کنم اگر مرکز پژوهش های علمی دانشجویان در این زمینه تبلیغات و پیگیری های بیشتر داشته باشد و حمایت، تعهد و پایبندی مسئولین دانشکده ها را نسبت به تشویق این نوع افراد بتواند جلب کند به نظر من خیلی کار خوبی است . دکتر درگاهی حیطه مدیریت در نظام سلامت را چگونه ارزیابی می کنید؟ سیاستگذاری سلامت به نظر من یکی از حیطه های خوب است شاید لازم باشد کمی تنوع بیشتری بدهیم. البته درست است که  سیاستگذاری سلامت می تواند دامنه ی وسیعی را بپوشاند اما الان بیشتر به عنوان رشته مطرح است، مثلا دکترای سیاستگذاری سلامت بیشتر به عنوان رشته است و به عنوان حیطه قلمداد نمی شود.  من پیشنهادم این است که ما یک مقدار روی واژه مدیریت سرمایه گذاری انجام دهیم، بالاخره سیاستگذاری هم جزئی از مدیریت است مثلا مدیریت پزشکی، حتما هم نباید مدیریت خدمات بهداشتی درمانی باشد که حساسیت ایجاد کند، مدیریت پزشکی که هم دانشجویان مدیریت و هم پزشکی می توانند وارد شوند. اداره امور بیمارستان که هم جنبه های پزشکی دارد و هم جنبه های غیر پزشکی، درست است که ما در این المپیاد به دنبال کسب استعدادهایی هستیم که بتوانند در آینده برای ما سیاستگذار باشند خب این هدف خوبی است، اما هر سیاست اگر خوب عملیاتی نشود و اجرا نشود فایده ندارد. به نظرم اگر ما این المپیاد را به سمت فعالیت های مدیریتی اجرایی- رفتاری ببریم مانند اعتباربخشی و یا حاکمیت بالینی که الان در بیمارستانها توانسته اند جای خود را باز کنند  و این حیطه متنوع تر کنیم باعث تشویق بیشتر افراد می شویم. حرف پایانی... بچه های رشته های مدیریت دانشجویانی با ظرفیت بسیار بالا از نظر علمی اخلاقی رفتاری، در کلیه مقاطع هستند و بسیار می توانند کمک حال وزارت بهداشت دانشگاه های علوم پزشکی، مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستان ها در بخش های غیر پزشکی باشند. اینها درس های مرتبط زیادی خوانده اند و افرادی هستند که در هر جا ازنظر علمی، آموزشی و حرفه ای کارشان را شروع کرده اند امتحانشان را خوب پس داده اند و نگرش های مثبتی روی این افراد وجود دارد.  گاها برخی از ابهامات ممکن است وجود داشته باشد مانند اینکه پزشک باید مدیر باشد یا نه؟  به نظر من با شفاف سازی و روشن کردن اینگونه سوالات می توان میان دانشجویان حس رقابت غیر سازنده را به رقایت سازنده تبدیل کرد. و بنظر بنده بسیار خوب است که این فارغ التحصیلان هم در کنار پزشکان، داروسازان، پیراپزشکان بخشی از کار را به عهده بگیرند  و در کنار پزشکان که رهبر فعالیت های پزشکی هستند قرار بگیرند و از دانش و سواد آنها در امور غیر پزشکی استفاده شود.