گفتگوی دکتر فتوحی با علی ابراهیمی و بررسی زوایای مختلفی از آیین نامه اجرایی جشنواره دانشجویی ابن سینا

به گزارش از روابط عموی دانشگاه، آيين‌نامه جشنواره دانشجويي ابن‌سينا 18 ارديبهشت 93 به تصويب شوراي دانشگاه رسيد و رييس دانشگاه آن را در نيمه اول خرداد به معاونان آموزشي، تحقيقات و فناوري، دانشجويي و فرهنگي دانشگاه ابلاغ كرد.در اين ابلاغ اشاره‌شده بود كه اين جشنواره از ضروريات دانشگاه و به‌منظور حمايت و تشويق فعاليت‌هاي ارزشمند دانشجويان در حوزه‌هاي مختلف به‌صورت سالانه برگزار خواهد شد و علاوه بر توجه ويژه به آموزش و پژوهش به‌عنوان فعاليت‌هاي اصلي به امور مهمي از قبيل فعاليت‌هاي فرهنگي، هنري و ورزشي به‌عنوان ابعاد رشد و شكوفايي دانشجويان نيز مي‌پردازد.دبيرخانه اين جشنواره در معاونت دانشجويي است و قرار است اولين دوره اين جشنواره نيمه دوم سال جاري (آذرماه) باشكوه هرچه بيشتر برگزار گردد.به همين منظور دكتر اكبر فتوحي، مشاور رئيس دانشگاه در حوزه آكادميك و استاد دانشگاه كه در فرايند تهيه دستورالعمل اين جشنواره مشاركت داشته‌اند و علي ابراهيمي، دانشجوي سال آخر دكتراي داروسازي و دبير كل سابق مركز پژوهش‌هاي دانشجويي در نشستي صميمي قريب به دو ساعت در خصوص ابعاد مختلف اين جشنواره به گفت‌وگو و مناظره نشستند كه قسمت اول آن را در ادامه مي‌خوانيد:دكتر فتوحي: برگزاري جشنواره دانشجويي به‌نوعي جزو مطالبات دانشجويان بود و آن‌ها همواره اظهار مي‌كردند كه در دانشگاه جايي وجود ندارد كه دانشجوياني كه در حوزه‌هاي مختلف كارهاي برجسته‌اي كرده‌اند معرفي و از آن‌ها قدرداني شود مخصوصاً در زمان برگزاري جشنواره ابن‌سينا اين بحث داغ‌تر مي‌شد و چون چارچوب جشنواره ابن‌سينا بر اساس انتخاب هيئت‌علمي است. به‌جز بحث پايان‌نامه كه تعدادي برگزيده دانشجو داشتيم برگزيده ديگري در بخش دانشجويي نداشتيم و فقط اساتيد انتخاب مي‌شدند بنابراين هميشه نقطه نظراتي وجود داشت و جزو مطالبات دائمي در سال‌هاي گذشته بود. همچنين خانم دكتر پاسالار هم نظرات بچه‌هاي مركز پژوهش‌هاي دانشجويي را به ما منتقل مي‌كرد كه چنين جشنواره‌اي را برگزار كنيم. البته خود اين مركز جشنواره سالانه‌اي برگزار و برگزيدگاني را اعلام مي‌كرد ولي اين جشنواره فقط در چارچوب اعضاي همان مركز بود و همه دانشجويان را در بر‌نمي‌گرفت.حتي در زمان آقاي دكتر لاريجاني مكرر بحث برگزاري اين جشنواره مطرح مي‌شد، همه موافق بودند ولي نياز بود كه يك نفر براي آن چارچوبي را بنويسد كه عملي نشد تا زمان مديريت اخير كه يك مجموعه كارهايي انجام شد و آقاي دكتر جعفريان با رايزني با افرادي از آنان خواستند كه روي مسائل مختلف كار كنند كه يكي از اين كارها تهيه دستورالعملي براي برگزاري جشنواره‌اي بود كه برگزيدگان دانشجويي را در آن معرفي كنيم. در مسير تهيه دستورالعمل چندين جلسه بحث اوليه با افراد مختلف انجام شد و بر اين اساس يك پيش‌نويس اوليه تهيه و به نظرخواهي در حوزه‌هاي مختلف گذاشته شد ازجمله خانم دكتر پاسالار اين پيش‌نويس را به تعدادي دانشجو دادند كه ماحصلش در جلسه كميته مشورتي حوزه رياست دانشگاه بحث شد و نتيجه آن به شوراي دانشگاه رفت و در آنجا نيز تغييراتي كرد و درنهايت به‌صورت يك مصوبه توسط رييس دانشگاه ابلاغ شد.چند نكته در اين جشنواره موردتوجه است؛ اول اينكه قرار شد جشنواره دانشجويي بخشي از جشنواره ابن‌سينا باشد كه هرساله نيمه بهمن‌ماه برگزار مي‌شود ولي بخش دانشجويي آن؛ زيرا فكر مي‌كرديم اگر بخش دانشجويي را بخواهيم در يك جشنواره اوليه ببينيم تعداد برگزيده‌ها محدود مي‌شود و با گستره‌اي كه دانشجويان ما، هم ازنظر تنوع مقاطع و رشته‌ها و هم تعداد دارد انتظار اينكه در يك جشنواره همه را معرفي كنيم نبود بنابراين ما يك الگويي را مثل جشنواره خوارزمي در نظر گرفتيم كه در دو زمان برگزار مي‌شود و بر اين اساس با همان الگو دانشگاه دو جشنواره ابن‌سينا را برگزار خواهد كرد.دوم اينكه اگرچه در ضرورت برگزاري اين جشنواره شك نيست اما از موانعي كه باعث مي‌شد طراحي اين جشنواره سخت شود اين‌كه بود كه مي‌خواستيم اين جشنواره تنوع داشته باشد يعني هم به وجوه فعاليتي آموزش و پژوهش بپردازد و هم ساير وجوه فعاليتي كه در دانشجويان وجود دارد بنابراين در اين شرايط اينكه چگونه مكانيسم‌هاي داروي را براي آن فراهم كنيم بسيار سخت بود مثلاً اگر بحث هنري را در نظر بگيريم چقدر بايد تنوع داوري ايجاد كنيم چون هنر كه فقط در يك حوزه نيست. در بحث ورزش و قرآن و عترت هم كه يكي از فعاليت‌هايي است كه ما دوست داريم دانشجويان به آن بپردازند چالشي كه وجود داشت اين بود كه چطور مي‌توان جشنواره‌اي را به اين گستردگي برگزار كرد چون در بعضي از همين حوزه‌ها هم داور به‌قدر كافي نداريم و شايد اگر هم بتوان داور پيدا كرد كار ما را عظيم و مستهلك كننده مي‌كرد. نكته‌اي كه لازم است به آن توجه كنيم اين است كه برخي جشنواره‌ها مسابقه گونه است مثل المپيادها كه هيات داوران آن، همان كساني هستند كه سؤال تهيه مي‌كنند ولي دانشگاه نمي‌خواست دوباره يك مسابقه راه بيندازد يا اينكه نمي‌خواستيم مثلاً براي شناخت ورزشكاران برتر يك دوره مسابقه برگزار كنيم تا ببينيم چه كسي برتر است و يا در بحث هنر همين‌طور بنابراين گفتيم پايه را بر اساس سابقه عملكرد فرد مي‌گذاريم بنابراين همانند بخش آموزش و پژوهش كه مثلا سابقه آموزشي فرد نشان دهد كه فرد برجسته است و يا سابقه پژوهشي او نشان مي‌دهد كه برتر است و قرار شد سابقه فعاليت‌هاي ورزشي و غيره نيز ملاك عمل قرار بگيرد و بنابراين وقتي در جلسات بحث و گفت‌وگو به همين فرمول رسيديم گفتيم اين جشنواره با اين اهداف شدني است يعني بياييم دانشجويان را بر اساس رزومه و سابقه و عملكردشان برگزيده اعلام كنيم نه اينكه مسابقه برگزار كنيم. البته در حوزه‌هاي دانشجويي جشنواره‌ها عمدتا اين‌گونه است مثلاً در انتخاب دانشجوي نمونه انتخاب مسابقه اين‌گونه است و دانشجو انواع و اقسام داده‌ها را مي‌دهد و بر اساس آن فرد برگزيده مي‌شود كه بخشي از اين جشنواره نيز همين‌گونه است ولي درنهايت در جشنواره قرار شد كه بر اساس سابقه افراد انتخاب صورت گيرد. در حوزه‌هايي مثل پژوهش اين كار عيني‌تر است چون اطلاعات آن راحت‌تر در اختيار دانشگاه هست و داوران مي‌توانند رزومه افراد را ببينند در مورد بخش آموزشي هم حوزه معاونت آموزشي دانشجوياني دانشگاه مي‌تواند دانشجويان برتر آموزشي را بر اساس ملاك‌ها و سوابقشان انتخاب كند. به‌جز اين دو بخش در عمده موارد تلاش شده تا انتخاب‌ها مستند به جشنواره‌ها و مسابقات معتبري كه در كشور و يا دانشگاه برگزار مي‌شود باشد مثلاً در كشور جشنواره قرآني داريم اگر دانشجويي در آن سال رتبه‌اي بياورد مي‌تواند اعلام كند و هيات داوران بسته به سطح آن مسابقات تصميم مي‌گيرد كه جزو برگزيدگان قرار بدهد يا ندهد و يا دانشجويي مدعي است كه در يك‌رشته ورزشي موفقيت‌هاي زيادي دارد كه كميته تخصصي مربوطه وظيفه دارد بررسي كند ببينيد دانشجويي كه مدال آورده بين‌المللي بوده و يا ملي ضمن اينكه ما مسابقات ورزشي مختلفي در كشور داريم كه كميته تخصصي مي‌تواند تصميم بگيرد كه كدام را برگزيده اعلام كند.نكته سوم اينكه قرار بر اين شد اين كاربر اساس داوطلبي صورت گيرد يعني افراد بايد اظهار كنند چون تعداد جشنواره‌ها و مسابقات در سطح كشور متنوع و زياد است و دانشگاه نمي‌تواند از همه آن‌ها مطلع شود و بداند كه در كدام‌يك دانشجوي ما برگزيده‌شده يا نشده بنابراين خود افراد بايد اعلام كنند. پس‌ازآن به هيات داوران مي‌رود و اين هيات تشخيص مي‌دهد و افرادي را كه قابل معرفي در جشنواره هستند را اعلام مي‌كند.آخرين نكته كه به آن توجه ويژه شد اين بود كه ما معتقد هستيم كه آموزش وظيفه اصلي دانشجو است و در مرحله بعد پژوهش و ساير اقداماتي كه ما فكر مي‌كنيم دانشجو خوب است كه در برخي حوزه‌ها هم فعاليت كند و درواقع چندبعدي باشد. ورزش، هنر و فعاليت‌هاي فوق‌برنامه‌اي كه مي‌توانند انجام دهند براي ما مهم است. يك‌بندي در دستورالعمل وجود دارد كه دانشجويي كه مشخصاً فعاليت آموزشي قابل قبولي ندارد ولو اينكه برگزيده يا مدال طلاي يك‌رشته ورزشي را هم آورده باشد نبايد انتظار داشته باشد كه در اين جشنواره برگزيده شود يعني فرد بايد حداقل‌هاي آموزش را داشته باشد كه كميته تخصصي آموزش مشخص خواهد كرد.ويژگي ديگر اين است كه در حوزه‌هاي مختلف افراد باهم مقايسه نمي‌شوند يعني كسي كه برگزيده بخش آموزش است با فردي كه برگزيده بخش فرهنگي و هنري و يا غيره است مقايسه نمي‌شود درست است كه حداقل‌ها را مي‌خواهيم اما براي برگزيدگان اين حسن را دارد كه معلوم است در چه حوزه‌اي برگزيده‌شده‌اند و به اين مفهوم نيست كه دانشجو در ساير حوزه‌ها سرآمد گروه خودش است و معرفي شدن او به اين معناي اين نيست كه يك دانشجو لزوما در همه جنبه‌ها برجسته و نمونه است. علي ابراهيمي: در اولين نگاه، تعريف فرد تحصيل‌كرده ديگر اين نيست كه صرفاً در حيطه‌اي كه آموزش‌ديده مهارت داشته باشد بايد يك فردي باشد كه ويژگي‌هاي مختلفي را در كنار هم داشته باشد؛ مهارت برقراري ارتباط، مسئوليت‌پذيري نسبت به جامعه و ديگر مهارت‌ها ضمن اينكه درزمينهٔ تحصيلي هم بايد فرد متخصص باشد به نظرم اين جشنواره شروع خيلي خوبي است و اين مسئله را بايد در نظر داشت كه همه نمي‌توانند ازنظر آموزشي بهترين باشند و ممكن است در زمينه‌هاي ديگر فعال باشند. ذهنيت من در خصوص برگزاري جشنواره‌ها اين بوده كه هدف آن صرفاً شناسايي، معرفي و تقدير است اما زماني كه براي يك جشنواره معيار تعيين مي‌كنيم كه قرار است خط كش آنجا باشد يعني انتظار داريم دانشجويان به آن سمت حركت كنند وقتي ازنظر آموزشي فردي برتر معرفي مي‌شود در نظرمان اين است كه غالب دانشجويان بايد به اين سمت بروند يعني ايده الي را تعيين مي‌كنيم كه دانشگاه و دانشجو به سمت آن برود سؤال كلي اين است كه چقدر براي اين معيارها كه قرار است معيار استاندارد دانشگاه و دانشجوي موفق باشد؟ يا اينكه اين جشنواره صرفاً يك برنامه است كه هيات داوران مي‌آيند و افرادي را انتخاب مي‌كنند و جايزه‌اي هم داده مي‌شود و همين هرسال اتفاق مي‌افتد؟ تصورم اين است كه صرفاً تقدير و تشكر نيست بلكه بايد استاندارد تعيين شود و اين انتظار را داشته باشيم كه كل دانشگاه به اين معيارها ميل پيدا كند و در طول يك دوره جشنواره اين را معيار قرار دهد و به‌عنوان دستورالعمل باشد. دكتر فتوحي: دانشگاه در اين جشنواره دنبال بهترين‌هاست. در دانشگاه علوم پزشكي تهران اين بهترين، عدد بالايي است و قطعاً به علت برجسته بودن دانشگاه افراد برگزيده، در سطح بالايي هستند برآيند دانشجويان نخبه‌اي كه وارد دانشگاه علوم پزشكي تهران مي‌شوند بالاست زيرا دانشگاه شماره يك كشور است و طبيعتاً دانشجويان برتر وارد آن مي‌شوند و فضاي رقابتي بيشتري وجود دارد بنابراين انتظار مي‌رود برگزيدگان آموزشي و پژوهشي اين جشنواره سطح خيلي بالايي داشته باشند و از اين نظر ما دچار اين چالش نمي‌شويم كه كساني كه در بين داوطلبان، بهترين معرفي مي‌شوند آيا حداقل‌هاي معرفي در يك جشنواره رادارند يا ندارند. ما در جشنواره ابن‌سينايي كه براي اساتيد برگزار مي‌شود در بعضي حوزه‌ها ممكن بود در بعضي سال‌ها برگزيده نداشته باشيم به‌طور مثال در بحث گرانت از خارج دانشگاه، گاهي كه اين عدد قابل‌توجهي نبود و ممكن بود برگزيده نداشته باشيم در مورد جشنواره دانشجويي هم ممكن است ما برگزيده در بعضي زمينه‌ها نداشته باشيم ولي در آموزش و پژوهش نگران نيستيم كه بهتريني كه برگزيده‌شده تا حدي ضعيف باشد كه نخواهيم بگوييم نمونه يك دانشجوي موفق است قطعاً فرد سطح بالايي است ولي خب ممكن است مثلا در يك سالي هم در يك‌رشته‌اي برگزيده ورزشي نداشته باشيم و طبيعتاً معرفي نمي‌كنيم. به نظرم براي اين كار آستانه نبايد تعريف شود بلكه بهترين‌ها بايد انتخاب شوند.اما اگر منظورتان اين است كه در حوزه‌هاي مختلف معيارها چيست من فكر مي‌كنم عمدتاً در حوزه آموزش و پژوهش راحت است اما در بحث‌هاي هنري و غيره شايد نتوان به‌طور قطعي مشخص كرد كه چه كسي را بايد برگزيده كرد و در اين زمينه كميته‌هاي تخصصي كه شناخت بهتري دارند بايد تشكيل ‌شوند و بحث كنند. در مورد آموزش و پژوهش يك كلياتي نوشته‌شده اما در ساير حوزه‌ها جزئيات آن بايد در كميته‌هاي تخصصي مربوطه بحث شود.نكته آخر اين است كه هيچ اتفاقي در دانشگاه قرار نيست همه‌چيز را تغيير دهد حتي در مورد جشنواره ابن‌سينا هم كه براي اساتيد برگزار مي‌شود قرار نيست همه مشكلات آموزشي و پژوهشي و غيره را حل كنيم اين‌يك جشنواره است كه به جهت‌دهي كمك مي‌كند اما همه اتفاقات در اينجا نبايد رخ دهد و شكل بگيرد. خط دهي به دانشجويان تنها ابزار پيشرفت دانشگاه نخواهد بود اصلي‌ترين كار جشنواره اين است كه دانشجويي كه فعاليت كرده ديده شود حتي همان جايزه‌اي كه مي‌گيرد نيز به‌منظور تشويق كردن دانشجوست. هرچند كه اگر تشويق ما جهت‌دار باشد دانشجو مي‌داند كه بايد چه‌كار كند تا تشويق شود و اين خوب و هدايت‌كننده است اما به نظر من اين‌يكي از اهداف است و اما نفس اين كه دانشجويي كه زحمت‌كشيده و رتبه آورده، به‌نوعي ديده و معرفي شود هم خيلي مهم است. علي ابراهيمي: ذهنيت من اين است كه اولين بار است كه يك خط كش براي دانشجو مي‌گذاريم تا قبل از اين در داخل دانشگاه اين‌گونه نبود البته در مركز پژوهش‌هاي دانشجويي يكسري كارها شده بود اما فقط پژوهشي بوده است. دكتر فتوحي: اين حرف درست است و بايد هيات داوران روي اين كار وسواس به خرج دهند تا خدايي نكرده ملاك ناپسندي نگذارند و طوري نشود كه ملاكي گذاشته شود كه اصلاً دانشجو نبايد به سمت آن برود البته باخرد جمعي كه حاكم بر جشنواره خواهد بود و افراد متعددي كه درگير اين كار خواهد بود و با بعيد مي‌دانم ملاك اشتباهي گذاشته شود ولي درنهايت بايد جزئياتش در شيوه‌نامه‌هايي كه بعدها نوشته و اجرا مي‌شود ديده شود و هيات داوران در فرآيند اجرا آن‌ها را ببينند. علي ابراهيمي: به نظرم بعد از جشنواره معاونت‌هاي پژوهشي دانشكده‌ها فعاليت بيشتري را براي سال آينده انجام خواهند داد به‌طور مثال وقتي كسي از دانشكده دندانپزشكي، دانشجوي برتر مي‌شود براي آن دانشكده يك امتياز محسوب مي‌شود. دكتر فتوحي: بله حتي براي يك استاد هم همين‌طور است. اينكه مي‌گوييم يك رقابت ايجاد شود اين است كه اگر استادي با دانشجوي خود خوب كار كند ماحصل آن اين خواهد بود كه دانشجو برجسته مي‌شود و موجب افتخار استادش. من به‌عنوان يك استاد دانشگاه معتقدم بيشترين امتياز و تشويقي كه براي من وجود دارد اين است كه دانشجوي من برگزيده شود آن‌وقت با خودم خواهم گفت حاصل كار من جواب داد و به اين جهت رقابت ايجاد مي‌شود و فعاليت استاد هم درازاي وقتي‌كه براي دانشجو مي‌گذارد و منجر به موفقيت دانشجو يا رزيدنت مي‌شود در يك جايي ديده مي‌شود. علي ابراهيمي: ممكن است از استاد هم تقدير شود؟ دكتر فتوحي: خير در اين جشنواره از هيچ استادي تقدير نمي‌شود اما من به‌عنوان استاد افتخار و رضايت خاطر خودم را به دست مي‌آورم همان‌طور كه اگر دانشجوي من برود در دانشگاه ديگري و استاد موفقي بشود افتخارش براي من است و رضايت دروني به دست مي‌آورم اگر دانشجوي من نمونه كشوري شد بخشي از اين موفقيت را از خودم مي‌دانم و مي‌دانم كه حاصل زحمات من هم هست و طبيعي است، اساتيدي كه دانشجويانشان در اين جشنواره برگزيده مي‌شوند به خودشان افتخار مي‌كنند و به‌تبع آن بخش‌ها و گروه‌هاي آموزشي و دانشكده‌ها هم همين‌طور.يكي از نكات اين جشنواره اين است كه قرار نيست كوپني كار كند. سطح آن دانشگاهي است بنابراين برترين‌ها انتخاب مي‌شوند، در اكثر حوزه‌ها هم قرار نيست به كسي سهميه داده شود قرار است كه دانشجويان برتر بيايند. حالا ممكن است بعضي از دانشكده‌هاي ما در بعضي از حوزه‌ها موفق‌تر عمل كنند طبيعي است كه تعداد بيشتري از دانشجويان آن دانشكده برگزيده شوند. ما فكر مي‌كنيم بهتراست دانشكده‌ها هم به فكر جشنواره‌هايي كوچك‌تر در سطح خودشان باشند. علي ابراهيمي: معمولاً در اين جشنواره‌ها و در هر مسابقه‌اي كه افراد جلوي ديد همه قرار مي‌گيرند هميشه شك و شبهه وجود دارد كه چرا كار من برنده نشد و اين‌يك چيز طبيعي است اما در آيين‌نامه نوشته‌شده كه از دانشجويان هم استفاده شود تا در هيات داوران نظر بدهند. البته يك قسمت اعضاي حقوقي و يك قسمت اعضاي حقيقي هستند كه دبير جشنواره تعيين مي‌كند. ما در مورد آموزش و پژوهش خط كش داريم اما فكر نمي‌كنيد در مسائل فرهنگي و اجتماعي سليقه دبير باعث جهت‌دهي در انتخاب ‌شود؟ به نظر شما اگر افراد حقيقي با راي گيري در دانشكده يا طي فرآيندي كه دانشجو در آن دخالت داشته باشد انتخاب مي‌شدند بهتر نبود؟ اگر اين جشنواره در آينده بخواهد به سطحي برسد كه افراد بخواهند به‌طور تنگاتنگ رقابت كنند اين سؤال پيش خواهد آمد چه‌كار خواهيد كرد. دكتر فتوحي: يك جواب فرهنگي مي‌دهم و يك جواب فني. اين جشنواره را عمدتاً اساتيد داوري مي‌كنند، با تعدادي دانشجو هم كه صحبت كرديم اين مسئله را ترجيح مي‌دادند. جواب فرهنگي من اين است كه اساتيد و معلمان بد دانشجوي خودشان را نمي‌خواهند. هركسي مي‌تواند يك عملكرد قابل انتقاد از يك استاد خاص را مثال بزند اما برآيند اساتيد اين نيست كه خير دانشجو را نخواهند و با توجه به اينكه از جنس خودشان را برگزيده نمي‌كنند و با توجه به ظرفيتي كه در دانشگاه وجود دارد قاعدتاً تيمي از اساتيد دانشگاه كه در كنار هم مي‌نشيند تنوع زيادي براي انتخاب دارند و اينكه تصور كنيم يك متخصص يك رشته در هيات داوران در مورد 80 دانشجوي مختلف كه در جشنواره انتخاب مي‌شوند جهت‌دار نظر خواهد داد به نظر من بعيد است و بايد بپذيريم كه اين‌ها اساتيد ما هستند؛ اين تجربه من به‌عنوان يك استاد نسبتاً جوان است كه دلسوزي‌هايي را در كميته‌هاي مختلف از اساتيد مي‌بينيم در مورد امور دانشجويان مي‌بينم بسيار قابل‌توجه است- نه‌فقط براي بحث برگزيده شدن- بلكه اگر در امور آموزشي و انضباطي يك مشكلي براي دانشجو پيش بيايد نگراني و دغدغه استاد اين است كه چگونه مي‌توانم مشكل دانشجو را حل كنم.حرف فني من اين است كه ما بايد به قابليت اجرايي شدن اين جشنواره نيز فكر كنيم اگر ما نهادي از دانشجويان داشتيم كه با خيال راحت مي‌گفتيم آن نهاد كل دانشجويان را نمايندگي مي‌كند از آن كمك مي‌گرفتيم به‌طور مثال مركز پژوهش‌هاي علمي دانشجويان نهادي نيست كه همه دانشجويان را نمايندگي كند انجمن اسلامي و بسيج دانشجويي هم هيچ‌كدام به‌تنهايي كليت دانشجويان را نمايندگي نمي‌كنند ما نمي‌توانيم از اين جشنواره انتظار داشته باشيم كه نهادي را تأسيس كند كه كليت دانشجويان را نمايندگي كند اگر نمايندگي مي‌كرد حرف شما درست بود كه مثلاً 5 نفر از آنان بيايند و نظر بدهند. شما بايد تنوع را در نظر بگيريد؛ تنوع رشته‌اي؛ تنوع مقطعي و... بنابراين كار راحتي نيست كه پنج نفر را پيدا كنيد كه هم رزيدنت و هم دستيارها و فلوها را نمايندگي كنند و هم دانشجوي PhD و هم دكتراي حرفه‌اي و دانشجويان كارشناسي ارشد و كارشناسي و يا اينكه هم دانشجوي پرستاري، هم نانوتكنولوژي، يا داروسازي را؛ تنوع انقدر در دانشگاه زياد است كه ساختن چنين نهادي اصولاً كار راحتي نيست و اگر تا الان شكل نگرفته علتش مي‌تواند همين باشد يعني ساختن يك نهادي كه بتواند كليت دانشجويان را دربگيرد كار ساده‌اي نيست. انتظاري كه مسئولان اين جشنواره براي رسيدن به اجراي اين فرآيند دارند ممكن است تا سه سال ديگر هم فراهم نشود بنابراين وقتي اين مسئله نشد به اين نتيجه مي‌رسيم كه يك نفر بايد اين كار را انجام دهد و اين‌يك نفر مي‌تواند دبير باشد. دبير پيشنهاد را به هيات داوران مي‌برد و هيات داوران هم مي‌تواند تنوع ايجاد كند و بخش زيادي از مشكل را حل كند. تنوع دانشكده‌اي، رشته‌اي و تنوع مقطعي را ايجاد كند. اين 5 نفر نبايد در هركدام از حالت‌ها تكرار شوند مثلا دليلي ندارد كه دو نفر از اين پنج نفر از يك دانشكده يا يك‌رشته باشند. ما اصولاً نمي‌توانيم به همه تنوع‌ها برسيم پس بهتر اين است اين پنج نفر از 5 دانشكده از 5 مقطع از 5 رشته و حتي از دو جنس مختلف باشند در اين شرايط كار دبير كار سختي است كه اين‌ها را پيدا كند. اين 5 دانشجو هنرشان بايد اين باشد كه از خودشان كنده شوند و فكر كنند كه كل دانشجويان را نمايندگي مي‌كنند. حتي در سال‌هاي آينده مي‌توان از برگزيدگان سال‌هاي قبل براي داوري استفاده كرد. آن‌ها ذخيره خوبي هستند كه دبير بايد به سراغ آن‌ها برود و از اين برگزيده‌ها براي داوري انتخاب كند ولي در سال اول دبير كار سختي دارد و راه‌هاي ديگر نيز راه‌هاي مستهلك كننده است.